Władysław Stanisław Reymont

Pisarz, laureat Literackiej Nagrody Nobla W.S. Reymont urodził się 7.05.1867 r. w Kobielach Wielkich koło Radomska. W latach 1880-84 terminował w zakładzie krawieckim. W 1884 r. wyzwolił się na czeladnika krawieckiego. Egzamin czeladniczy zdawał w obecnej siedzibie Związku Rzemiosła Polskiego w Warszawie. Wydarzenie to upamiętnia tablica pamiątkowa, ufundowana w 1980 r. przez Cech Krawców i Rzemiosł Włókienniczych m.st. Warszawy., która znajduje się w hallu siedziby ZRP. Wkrótce porzucił krawiectwo, wstępując do wędrownego teatru. Twórczość literacką rozpoczął w roku 1891 . Szerszy rozgłos zdobył w 1895 r. reportażem "Pielgrzymka do Jasnej Góry". Już jako znany pisarz wiele lat przebywał za granicą, między innymi w Paryżu. Lata I wojny światowe Już jako znany pisarz wiele lat przebywał za granicą, między innymi w Paryżu. Lata I wojny światowej spędził w Warszawie i Zakopanem. Po wojnie osiedlił się w Kołaczkowie koło Wrześni w woj. poznańskim (obecnie mieści się tam Muzeum Regionalne im. Reymonta z pamiątkami po pisarzu). Chłonny i wrażliwy obserwator, dysponujący bezpośrednią i rozległą znajomością życia różnorodnych środowisk społecznych - łączył w swej twórczości tradycje realistycznej prozy epickiej z elementami naturalizmu. Najbardziej znane utwory W.S. Reymonta to: powieści "Chłopi", "Ziemia obiecana", "Komediantka" oraz zbiory nowel "Spotkanie", "Z pamiętnika". U schyłku życia - w 1924 r. - za powieść "Chłopi" wyróżniony został Literacką Nagrodą Nobla. Zmarł 5.12.1925 r. w Warszawie.